گاهی به خودم میگم : برای چی می نویسی ؟

تو که نه رشته ی معارف و الهیات خوندی ؛ نه رشته ی تحصیلی ات ادبیات فارسی 

 بوده ، نه شغلت نویسنده و روزنامه نگاریه ، و نه به اندازه کافی مطالعه داری . تو

فقط یه دانشجوی ساده رشته مدیریت دولتی هستی ...

آیا این نوشتن یک احساس وظیفه ست ؟

چه کسی این وظیفه رو بعهده ات گذاشته ؟!

روزگاری تعداد آمار بادید کننده گان و کمیت تعداد نظرات روزانه برام مهم بود ، امروز

اون احساس رو به شکل قبل ندارم ...

با خودم میگم : آیا من صلاحیت نوشتن و انتشار در فضای مجازی رو دارم ؟

در جنگ بین دو نیمه ی خودم ، فعلا و بصورت علی الحساب می نویسم تا بعد چه پیش

آید ...