سنگ کاغذ قیچی!!!

کدام باشم از تو بُرده ام دنیا؟؟؟

سنگ باشم؟؟؟

یا قیچی؟؟؟

شکنم یا جدا کنم؟؟؟

کاغذ باشم که تو بنویسی و من اجرا کنم؟

آخ دنیا...!!!

آه دنیا با من همبازی نشو!!

سنگ کاغذ قیچی!!!

عشق قیچی شد...

وقتی که تو سنگ شدی

و من کاغذ بی رنگ!!

به غسالخانه نبرید مرا!
من از مرده شورها می ترسم
انها عاشق من نیستند که نوازشم کنند
می ترسم کبود کنند تمام بدنم را
بگویید او خودش بیاید
بگویید خودش کفنم کند رو به قبله نه
رو به اغوشش
بگویید موهایم را بریزد روی سینه ام و ببندد
چشمانم را
بگویید به جای اذان و دعا نامش را انقدر تکرار
کند در گوشم
تا بلکه این دم اخر ایمان بیاورم به خدا
بگویید خودش خاک بریزد روی تنم و برود

دست مریزاد پروردگارم

چه پوست کلفتی برایم آفریدی ...

که تاب تازیانه سرنوشت را بیاورد

چه دل صبوری به سینه ام سپرده ای ...

که شده گورستان آرزوهایم

و چه شانه هایی ...

که این چنین بارسنگینی را بدوش میکشند

مثل باران چشمهایت دیدنی است

شهر خاموش نگاهت دیدنی است

زندگانی معنی لبخند توست 

خنده هایت بی نهایت دیدنی است

یواش گفتم دوست دارم واسه اینه که نشنیدی

بلد   نیستم   که   بد  باشم نگو اینو نفهمیدی

بذار باشم  کنار تو کنار عطر این  احساس

بذار حبس ابد باشم تو عشقی که برام رویاست

بذار با گریه  اینبارم  بگم خیلی دوست دارم

اگه  بازم  پشیمونی  به  روت اصلا نمیارم

دلم می گیره هر روزی که می بینم تو دلگیری

دارم می میرم از وقنی سراغم  و  نمی گیری

نگاهم  و از  تو  دزدیدم  با این چشمای  غمبارم

نمی خواستم بدونی که چقدر چشماتو دوست دارم

ولی  با  گریه  اینبارم  می گم خیلی دوست دارم

اگه بازم پشیمونی به روت اصلا نمیارم ....؟!؟

                                        نظر یادت نره!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

شعرا که قابل نداره اما همش واسه خودت
فقط نوشتم اینا رو به خاطر تولدت
نگات قشنگه ولیکن یه کم عجیب و مبهمه
من از کجا شروع کنم دوست دارم یه عالمه
من رو گذاشتی و بازم یه بار دیگه رفتی سفر
نمی دونم شاید سفر برای دردات مرهمه
تا وقتی اینجا بمونی یه حالت عجیبیه
من چه جوری واست بگم بارون قشنگ و نمنمه
هوای رفتن که کنی واسه تو فرقی نداره
اما به جون اون چشات مرگ گلای مریمه
آخرش هم دق می کنم تا منو دوست داشته باشی
مردم که از عاشقیه یه دفعه نیست که کمکمه
من نمی دونم تو چرا اینجور نگاهم می کنی
زیر نگاه نافذت نگاه عاشقم خمه
می پرسم از چشای تو ممکنه اینجا بمونی
می خندی و جواب می دی رفتن من مسله
برو برو به خاطر خودت ام به من یه قول بده
هر جای دنیا که بری دیگه نشو مال همه
رسمه که لحظه ی سفر یادگاری به هم می دن
قشنگ ترین هدیه ی تو تو قلب من یه مشت غمه
شاید اینو بهم دادی که همیشه با من باشه
حق با توهه تو راست می گی غمت همیشه با منه
دیدی گلا شب که میشه اشکاشونو رو می کنن
یادت باشه چشم منم همیشه غرق شبنمه
 تو می ری و اسم منو از رو دلت خط می زنی
اسم قشنگ تو ولی همیشه هر جا یادمه
چشمای روشنت یه کم کاشکی هوای منو داشت
تنها توقعم فقط یه بار جواب نامه همه

عـزیـزم سـلـام یـه چـیزی بـیـا بـی وفـا بـشـیــــم
دوست دارم که ما یه جور از همدیگه جدا بشـیم
فکر شو کردم و گفتـم واســه چی دیوونـه شیــم
بهتره ما هـــــم مثــــــل تمــوم عــاقـلــا بــشـیـم
هــدف مـن و تـو از حـرف هـای زیـبـامــون چــیــه
کاشـــــــکی تصمیم بگیریم با یکی آشـنا بشیم
می دونی دیدم نمی شه من و تو با هم باشیم
هر کــدوم بــایــد بریــم دوبـــاره مـــبــتـلا بـشـیم
ما دو تـــا اســـیــر هــمدیـگــه شـدیم یه جـور بد
کاش فرامــــوش کنیم و از دست هم رها بشیم
دور شـــــــدیم از حرف های روزای آشنایی مون
سخته اما بیـــــــــــــــــا باز مثل غریبه ها بشیم
ستاره خواستم بچیـــــــــنم دیگه دستم نرسید
ما باید نزدیکتر از این به ســـــــــــتاره ها بشـیم
یه چیزی مثل شـــــــــــــک من و رها نمی کــنه
بیا امشـــــــــــــــب من و تو غرق یه دعا بشیـم
فکرش و کردی دیگه خـــــــدا ما رو دوسـت نداره
بیا باز بنده های عزیز واســـــــــــــــه خدا بشیم
خواستم امتحان کنم تو رو ببـینم چـی می گی
بیا به هر چی که بود تو شعــر بی اعتنا باشیم

خوش به حال اسمونکه هر وقت دلش بگیره بی بهونه می باره...

به کسی توجه نمی کنه...از کسی خجالت نمی کشه...میباره و میباره...

اینقدر می باره تا ابی بشه...افتابی بشه...

کاش...کاش میشد مثل اسمون بود...کاش میشد وقتی دلت گرفت اونقدر بباری تا بالاخره افتابی بشی...

بعدش هم انگار نه انگار که بارشی بوده...انگار نه انگار که غمی بوده...

                            همه چیز فراموشت بشه ...کاش میشد

دوستت ندارم به اندازه ی اقیانوس، . چون یه روز به آخرش میرسی . دوستت ندارم به اندازی خورشید، . چون غروب میکنه . دوستت دارم . به اندازی روت که هیچوقت کم نمیشه


گاهی اوقات آرزو می کنم ای کاش تک پرنده عاشقی بودم که میان صدها هزار پرنده بتوانم به قله بلند سرزمین هستی برسم و پرواز کان نغمه سر دهم که... من شیدای تو وعاشقانه دوستت دارم

=======================

برای آنکه به طریق خود ایمان داشته باشیم ، لازم نیست ثابت کنیم که طریق دیگران نادرست است . کسی که چنین می پندارد ، به گامهای خود نیز ایمان ندارد . (پائولو کوئلیو

=======================

عشق یعنی خون دل یعنی جفا عشق یعنی درد و دل یعنی صفا عشق یعنی یک شهاب و یک سراب عشق یعنی یک سلام و یک جواب عشق یعنی یک نگاه و یک نیاز عشق یعنی عالمی راز و نیاز

=======================

به روی گونه تابیدی و رفتی مرا با عشق سنجیدی و رفتی تمام هستی ام نیلوفری بود تو هستی مرا چیدی و رفتی

=======================

نفرین به اون کسایی که روی دلا پا می ذارن تا که می بینن عاشقی میرن و تنهات می ذارن نفرین به آدمایی که تو سینه ها دل ندارن عاشق عاشق کشین ، رحم و مروت ندارن

=======================

روی یک طاقچه سنگی میون دو قاب رنگی بودن من وتو با هم داره تصویر قشنگی عکس تو تو قاب خاتم در حصار خالی از غم حتی در مرگ تن من نمی گیره رنگ ماتم

=======================

آفرینش روز و شب، زیبایی زمین و کهکشانها، درخشش ستارگان فروزان، همه حاکی از وجود پروردگار یکتاست، پس از او اطاعت می کنیم، چون او معین کرده که مرگ آغاز جاودانه هاست.

=======================
می دونی زیباترین خط منحنی دنیا چیه ؟ لبخندی که بی اراده رو لبهای یک عاشق نقش می بنده تا در نهایت سکوت فریاد بزنه : دوستت دارم

=====================

خواب ناز بودم شبی.... دیدیم کسی در میزند.... در را گشودم روی او ...دیدم غم است در می زند... ای دوستان بی وفا...از غم بیاموزید وفا..غم با آن همه بیگانگی..... هر شب به من سر می زند

======================

هزار دستگاه ریو، صد دستگاه آپارتمان، هزار سکه طلا و میلیاردها ریال اسکناس دو هزارتومانی فدای یه تار موی گلی مثل تو

======================

هرگاه دلت هوایم را کرد، به آسمان بنگر و ستارگان را ببین که همچون دل من در هوایت می تپند


بیا با پاک ترین سلام عشق آشتی کنیم *بیا با بنفشه های لب جوب آشتی کنیم * بیا ازحسرت و غم دیگه باهم حرف نزنیم * بیا برخنده ی این صبح بهار خنده کنیم

=======================

خوشبختی مثل یه پروانه است . وقتی دنبالش می‌دوی پرواز می‌کنه اما وقتی وایسی میاد رو سرت میشینه

=======================

من همه ی قصه هام قصه ی توست اگه غمگینه اونم از غصه ی توست

=======================

سهم من از دوری تو چیزی جز دلتنگی به اندازه دریاها ،نگاهی تاریک همچون شب های بدون مهتاب و لحظه هایی که ثانیه به ثانیه میگذرند نیست .پس ای دوست بشنو صدای دلتنگی مرا

=======================

تو بارانی من باران پرستم تودریایی من امواج تو هستم اگرروزی بپرسی باز گویم: تو من هستی و من نقش تو هستم

=======================

طبق قانون بقای شادی هیچ شادی از بین نمیره؛ بلکه فقط از دلی به دلی دیگه جابه جا می‌شه

=======================

اگرکسی واقعا کسی رو دوست داشته باشد بیشتر از اینکه بهت بگه دوست دارم میگه مواظب خودت باش...پس مواظب خودت باش

=======================

وقتی برگ های پاییز رو زیر پات له می کنی یادت باشه روزی بهت نفس هدیه می کردن

=======================

عیب جامعه این است که همه می خواهند آدم مهمی باشند و هیچ کس نمی خواهد فرد مفیدی باشد

=======================

ای عشق، شکسته ایم، مشکن ما را/ اینگونه به خاک ره میفکن ما را/ ما در تو به چشم دوستی می بینیم/ ای دوست مبین به چشم دشمن ما را

رسم زمونه : تو چشم میذاری من قایم میشم .........اما تو یکی دیگه رو پیدا میکنی

======================

تکیه بر دوست مکن محرم اسرار کسی نیست ما تجربه کردیم کسی یار کسی نیست

======================

عشق کلید شهر قلب است به شرط آنکه قفل دلت هرز نباشد که با هر کلیدی باز شود

توروزگاررفته ببین چی سهم ماشد

                                                  ازعاشقی تباهی

                                                                                            اززندگی مصیبت

                                                       ازدوستی شکستو

                                                                                          ازسادگی خیانت

هنگام غروب که خورشیدرنگ سرخ شقایق ها رابه آدمیان می بخشد

برکناراتاقک شیشه ای می ایستم

وباخط نازک ماه رابه جنگ خوش ستارگان دعوت می کنم

وباچوب نازک برکنارخرابات زندگی می نویسم:

                             دوستت دارم.........!

یه شعله شکسته یه شمع روبه بادم

                                                   خسته ازاین زمونه فریادمرگ وگریه دارم

شده فضای سینه سیاه چوروزگارم

                                                 ازهمه دل بریدم دل به کسی ندادم

عاشق شدم به چشمات دادم دلوبه رویات

                                               رفتی وپاگذاشتی به سادگی روقلبم

بایادتوهمیشه عمرم تموم نمیشه

                                              تمام زندگیم رابه چشمای تودادم

عمری به پات نشستم دل به کسی ندادم

                                               منتظرم یه روزی توباشی درکنارم

                                  کاشکی ازیادمون نره آدم چه خوب باشه چه بد

                                                         مسافره

از ته جاده اومدم پاي پياده اومدم براي دزديدن تو ساده ساده اومدم
عاشقتو آواره كن فقط بهم اشاره كن غم دل ديونه ي اسيره ما رو چاره كن
بيا تو شهر دل من فقط خودم فقط خودت
بگو غريبه ها برن فقط فقط خودمو خودت
كسي سراغمون نياد فقط خودم فقط خودت
هيچكي جدايي رو نخواد فقط فقط....
يه سر به خواب من بزن فقط تويي تو فكر من بگو برام بگو برام چه رنگيه عاشق شدن
بگو ستاره نباشه كه برق چشماتو دارم براي سر رسيدنت ثانيه هارو مي شمارم
بيا بريم يه جاي دور فقط خودم فقط خودت
يه جاي پرت وسوت وكور فقط فقط خودمو خودت
روي زمينو آسمون فقط خودم فقط خودت
هیچکی نباشه بینمون فقط فقط خودم خودت

فریادهامرده اند...!

سکوت جاریست...!

تنهایی حاکم سرزمین بی کسیست...!

خداتنهاست...!

ماکه خدانیستیم پس چراازهمه تنهاتریم...؟

اری ...!آ تنهایی غم انگیزترین کلمه ایست که لحظه به لحظه عمرم را بااوسپری کردم

درتمام شب ،چراغی نیست وماه دروسعت بی انتهای آسمان خویش تنهاست

وقلب من نیزچون شبهای بی ستاره تنهاترین تنهاست

دراین شبهای غم انگیز تنهایی وبی قراری که من باماه این مونس وناظرشب زنده داری های خویش ،

نجواهادارم...!

کجاست آن اهل دلی که شبی را بادل سوخته مابه  صبح رساند

وبزم وشادی رابه یکباره باتمام حلاوت وشیرینی به وجودم سرازیرکند

تاآسمان خزان زده نفسهایم رابه دشتی ازشقایقهای همیشه بهارگره زند

آنگاه كه غرور كسی را له می كنی 

آنگاه كه كاخ آرزوهای كسی را ویران می كنی 

آنگاه كه شمع امید كسی را خاموش می كنی 

آنگاه كه بنده ای را نادیده می انگاری

 آنگاه كه حتی گوشَت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی 

آنگاه كه خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می انگاری

می خواهم بدانم دستانت را به سوی كدام آسمان دراز می كنی

تا برای خوشبختی خودت دعا كنی ؟ 

به سوی كدام قبله نماز می گذاری كه دیگران نگذارده اند؟

از ته جاده اومدم پاي پياده اومدم براي دزديدن تو ساده ساده اومدم
عاشقتو آواره كن فقط بهم اشاره كن غم دل ديونه ي اسيره ما رو چاره كن
بيا تو شهر دل من فقط خودم فقط خودت
بگو غريبه ها برن فقط فقط خودمو خودت
كسي سراغمون نياد فقط خودم فقط خودت
هيچكي جدايي رو نخواد فقط فقط....
يه سر به خواب من بزن فقط تويي تو فكر من بگو برام بگو برام چه رنگيه عاشق شدن
بگو ستاره نباشه كه برق چشماتو دارم براي سر رسيدنت ثانيه هارو مي شمارم
بيا بريم يه جاي دور فقط خودم فقط خودت
يه جاي پرت وسوت وكور فقط فقط خودمو خودت
روي زمينو آسمون فقط خودم فقط خودت
هیچکی نباشه بینمون فقط فقط خودم خودت

خاطرات کهنه

چه غمگین از این رفتن و روز های سرد تنهایی شاید باور نکنی ، از من همین کلمات که با شوق به سوی تو پر می کشند باقی می مونه و خودکاری که هیچ وقت آخرین کلماتم و بهت نمی تونه بگه ... شاید یه روز وقتی می خوای احوال منو بپرسی ، عکسم رو تو صفحه ی سفر کرده ها ببینی .... شاید کودکی بازیگوش ، با شیطنت ، سفر بی بازگشتمو از دیوار کوچه تون بکنه و پاره کنه ... ولی تموم دغدغه ی من اینه که آیا بعد از این سفرحتمی می تونم همچنان با تو سخن بگویم ... آیا دستی برای نوشتن و دلی واسه تپیدن خواهم داشت ؟ دوست دارم مدام واست بنویسم .... دوست دارم به حیات کلمه ی نجیب دست یابم تا رهگذران غمگین صبحگاهان زیر آفتاب نارس منو زمزمه کنن ... میدونم که خسته ای ... اما دوست دارم اجازه بدی کلماتم یه کوچولو روبرویت بنشینند و نیگات کنن تا به حقیقت این جمله برسی که می گن : «... مرا از یاد خواهی برد نمی دانم ؟ ... .ولی میدانم از یادم نخواهی رفت ...» چه عذابی بود آن روز ... آنروز که پنجره های دلمو بر میداشتن و به جاش یه دیوار ضخیم از آجر تردید و اضطراب می کشیدن تا مبادا کلبه ی دلم ، کلبه ی خالی از امید ومملو از تنهاییم را ... کور سوی نور امید روشن کنه ... دیگه ناامید ناامیدم ... چگونه فراموشت کنم که سالها در خیالم سایه ات رو دیده ام .. و تپش قلبتو حس کردم و به جستجوی پیداکردنت به درگاه خدا دعایی کردم که خدایا ... پس کی اورا خواهم یافت ؟ دستم را به تو میدهم ... فکرم را نیز به تو می دهم ... بازوهامو به تو می بخشم... و نگاهم از آن توست ... و شانه هایی که دیگه باهام غریبه ان ..و تمامی لحظات تو رو می خوان و برای عطر نفس هایت دلتنگی می کنن ... سرتو روی شونه هام بگذار ...   چی بگم   دلم می خواد فقط از دلتنگی بنویسم .. از اینکه کسی نباشه تا وقت تنهاییت بتونی باهاش حرف یزنی ... وقتی دلت گرفت هی فکر کنی ببینی کیو می تونی پیدا کنی و هرچی بیشتر می گردی کمتر پیدا می کنی ... و بازم مجبوری برگردی تو تنهایی خودت و با خودت فقط باشی ... احساس کنی که دیگه هیچی هیچی تو رو خوشحال نمی کنه ودیگه نمی تونی به چیزی دل ببندی .. دیگه نمی تونی ... مهم نیس ... اگه مهم بود حتما یه چیزی می شد ...

کاش زمان نگذرد ، کاش عقربه های ساعت دیگر به جلو نروند
این لحظه ی زیبا را از من نگیر ای ساعت بی وفا
لحظه ای که با تمام وجود حس میکنم عشق را ،
لحظه ای که با تمام وجود میفهمم که عشق یک افسانه نیست.
عشق را در قلبم حس میکنم ، کاش این لحظه برای همیشه باقی بماند و یک ثانیه نیز جلو نرود.
میترسم با گذشت زمان این عشق خیالی باشد ، میترسم از من سرد شوی و این لحظه تکرار نشدنی باشد.
میترسم چشمهایم را باز کنم و ببینم که اینها همه یک خواب باشد.
انگار که خواب نیستم ، اشکهایی که در چشمانم حلقه زده است را میبینم.
اشک شوق ، به عشق آمدنت، لبخندی از ته دل به عشق بودنت.
کاش زمان نگذرد ، کاش این لحظه بایستد ، ای روزگار دیگر نچرخ.
بگذارید لحظه ای با عشق شاد باشم ، نه اینکه در خیال عاشق باشم و یا در خواب باشم.
بگذارید عشق رو با تمام وجود حس کنم ، بگذارید دور از تنهایی خوشبخت باشم.

خدای عزیزم

خدای عزیز! اون کسی که همین الان مشغول خواندن این متنه، زیباست چون دلی زیبا داره درجه یکه چون تو دوستش داری و بهش نظر کردی ، قدرتمند و قوی و استواره چون تو پشت و پناهش هستی خدایا ! ازت می خوام کمکش کنی زندگیش سرشار از همه بهترینها باشه خواهش می کنم بهش درجات عالی دنیای و اخروی عطا بفرما و کاری کن ، به آنچه چشم امید دوخته آنگونه که به خیر و صلاحش هست برسه انشاا... خدایا! در سخت ترین لحظه ها یاریگرش باش تا همیشه بتونه همچون نوری در تاریک ترین و سخت ترین  لحظه ها زندگی اش بدرخشه و در ناممکن ترین موقعیت ها عاشقانه مهر بورزه... تقدیم به تو

این روزا عادت همه رفتن ودل شکستنه

درد تموم عاشقا پای کسی نشستنه

این روزا مشق بچه ها یه صفحه آشفتگیه

گردای رو آینه ها فقط غم زندگیه

این روزا درد عاشقا فقط غم ندیدنه

مشکل بی ستاره ها یه کم ستاره چیدنه

این روزا کار گلدونا از شبنمی تر شدنه

آرزوی شقایقا یه شب کبوتر شدنه

این روا آسمونمون پر از شکسته بالیه

جای نگاه عاشقت باز توی خونه خالیه