عشقت

متولد کدوم ماهه؟

اول خودم،عشـ♥ـــقم متولد مهرماهه!

 برای اونی نوشتم که نشدبه خودش بگم

آهاى تویى که قراره یه روز جای منو بگیری!!!

یادت باشه :

عاشق خوابه !!!!

خوراکی های ترش خیلی دوست داره ...

لازانیا و پیتزا , غذاهای محبوبشه ....

هی بهش نگو این کارو کن ؛اون کارو کن, عصبی میشه ....

آرومتر و صبورتر از اون نمی تونی پیدا کنی ....

عاشق بارون و گیتاره ...

وقتی مریضه هواشو خیلی داشته باش ...

چیزی را تكرار نكن بدش میاد ....

وجودش آرامش کامله ....

خسته که باشه صداش دیوونت میكنه یا وقتی از خواب پا میشه ....

یادت باشه که...

اون همه چیزِ منه ... حق ندارى اذیتش کنی ...!!!

کوله بارش سنگین بود

می گویند:پرازعشق است---پرازداستان!

اونقال است...

می گویند:خاطرات می گوید!

لحظه ای می نشیند!

یک استکان چای؛یک نگاه گرم وقدری سکوت!

وشروع داستان::::

گفت:این داستان است وبا آغاز کلام شیفته اش گشتم

انگارفراموش کردم هرآغازپایانی دارد!

انگارفراموش کردم داستان های مردغریبه همیشه پایانی تلخ دارد!

تنها ثبات داستان هایش مرگ عشق بود!مرگ احساس عاشقان!

ادامه می دهد...

می خندند،خنده اش مرابه یاد عشق می اندازد!

نگاهم می کند ومن عاشق میشوم---کنارآتش میرود،عجب سرمایی!!!

عجب عشقی دراین سرما جاریست !

وادامه می دهد...

زندگی ماننداین سرماست وعشق نیز آتش است که تورا گرم میکند

تورا زنده نگه می دارد!

پرسیدم:عاشقان کجایند؟؟؟گفت بایک لحظه درنگ:هیزم اند

عاشقان هیزم این آتش اند....

وای خدای خوبی ها،این قصه تلخ تراززندگی سخت من است!

گفتم:عاشقانی که بسوزند چگونه می مانند؟میروند ونابودمی شوند!

لبخندتلخی زد وتمام تنم به لرزه افتاد

گفت:عاشقی به ماندن نیست به سوختن است!

آن هیزمی که خوب میسوزد عاشق تراست

نابودنمیشود از بس هرلحظه عاشق تر می شود،عاشقان برای وصال باید بسوزند

خاکسترعشق می ماند ودود سیاه دوری وجدایی!!!

اما معشوقت گرم خواهدگشت دراین سرمای بی احساس!

گفتم :عاشقی بد وسخت است؟؟؟اشک درگوشه چشمش نقش بست!

گفت:من را که می بینی همان هیزم سوخته ام!

سوختم برای وصال ولی زمعشوق جدا ماندم !

عاشقی بدنیست اگرهردو عاشق باشید!

گفت:عاشقم کرد دیوانه اش که گشتم رهایم کرد

گفت:بادیوانگی بیگانه ام!

خواستم سخن بگویم دیدم اورفته وفقط خاکستری ازآتش بایک استکان چای

دست نخورده برجاگذاشته است!

دلم سوخت من نیز عاشق شدم،شدم همان هیزم سوخته!

رهگذر گذر کرد،نماندوندانست من عاشق اوگشته ام!

شایدعشق من جبران جدایی اوبود اما...

حال من مانده ام وحرف های یک رهگذر...

فراموش کرده بودم که رهگذرهمیشه  رفتنی است!

قول دادم که دیگر عاشق رهگذران نشوم!هرگز!

حال من شده ام نقال....

وتمام هدیه ام به رهگذران یک استکان چای ویک آتش گرم

                                وقصه ی هیزم سوخته است!!! 

دل نوشته ای برای عشق ازدست رفته ام!!!

سلام ای بهترین بهانه ام برای زندگی!!!

آره منم همون مزاحم همیشگی!!!

به همه گفتی که دوستم نداری

گفته بودی که هیچ حسی بهم نداری

اما اگردوستم نداشتی باورم که داشتی

اگرحسی بهم نداشتی مورداعتمادت که بودم

میدانم که این روزهای آخربدجور ازم دلسردشدی

امابی انصافیه که بخاطر دیگران من را مواخذه کنی

خیلی زودجوابم کردی...اماخوب میدونم دلیل جواب کردنت را...

نمیدانم چه کسی مقصره؟؟؟خودم؟؟؟تو؟؟؟خانوادم؟؟؟خانوادت؟؟؟

امه هرکدومتون برای شکستنم تلاشی کردین...

نفرین نمی کنم ...امانمی توانمم ببخشم کسانی که شکستندمنو...!

کسانی که به بازی گرفتندم...کسانی که ازسادگیم سواستفاده کردند

امادیگر رفتی گرچه رفتنت مردانه نبود لااقل مردباش وبرنگرد

برای مردبودن لازم نیست که حتما پسرباشی نه دختر...

همین که باقلب کسی بازی نکنی مردی...!

الان قلبم میلرزه ازدرد...بغض توگلومه واشک توچشمام

ومن چیزی جزاین ندارم که بگم:

گل من باغچه نومبارک!

سخت است وقتی ازبغض گلودرد میگیری وهمه میگویند:لباس گرم بپوش...!

این بغض کردن چه حس خوبیه چون وقتی خالیش میکنی انگارهمه دنیابه روت

داره لبخندمیزنه اما، مهمه اینه که این بغض روکجاخالی کنی بری توحموم

زیردوش گریه کنی یا تواتاقت توتاریکی گریه کنی یا زیرپتوگریه کنی یا بدون

شنونده ای توبیابون دادبزنی خودتوخالی کنی یا،یا این یامهمه یا بغل عشقت باشی

سرتوبذاری رو شونه هاش وگریه کنی ومحکم بغلت کنه وباتو همراه تو زار بزنه

وهمراهیت کنه یا زیربارون دست عشقت تودستت سرهاتونو بهم بچسبونید وبغض

تو خالی کنی هردوتاش لذت بخشه هرکسی یه نظری داره درکل بغض که میکنی

بایدیه شنونده داشته باشی تاخودتوخالی کنی حالاعشقت نباشه تواتوبوس یامترو با

یه پیرمردیاپیرزن حرف میزنی ودردل میکنی ویکم خودتوخالی کنی ولی اگه

عشقی داشته باشی واین عشق یه طرفه باشه یعنی فقط تواونو دوست داشته باشی

ولی اون تورو...توهمون مترو اتوبوس درددل کنی شرف داره

تایکی که دوساعت براش حرف بزنی واز دردت بگی جسمش پیش توباشه

وفکرش جای دیگه ای باشه واصلا درکت نکنه

اینجاست که این مطلب رو باید یادمون بیاریم. خوبی؟

گاهی باتمام تکراری بودنش غوغامی کند...!

ودرجوابش میتوان بزرگترین دروغهاراگفت... که خوبم...

کم آوردم

وقتی کسی را دوست دارید که دوستتان ندارد، چه باید بکنید؟

 با اینکه ممکن است اولین واکنشتان به اصطلاح آویزان شدن و سعی در برقراری ارتباط باشد،

اما بهترین راهکار این است که واقعیت را بپذیرید و سعی کنید آن فرد را فراموش کنید.

"اگر ندیده بودمت، دوستت نمی داشتم. اگر دوستت نداشتم، عاشقت نمی‌شدم.

اگر عاشقت نشده بودم، دلم برایت تنگ نمی‌شد. اما همه این کارها را کردم، می‌کنم و خواهم کرد."

درد دوست داشتن کسی که هیچ علاقه‌ای در قلبش به شما احساس نمی‌کند، نابودتان می‌کند.

شما هم کسی را دوست دارید که دوستتان ندارد؟

پس احتمالاً با احساسات نومیدانه مربوط به آن آشنا هستید.

وقتی فکر کنید که آن فرد دقیقاً همانی است که می‌خواهید، این احساسات قوی‌تر هم می‌شوند.

بیشتر آدم‌ها با امید اینکه روزی بتوانند آن فرد را به دست بیاورند روزگار می‌گذرانند

اما این امیدها هیچ‌وقت به واقعیت بدل نمی‌شوند و آنها را با چشمانی گریان و دلی پردرد بر جای می‌گذارند.

عشق نافرجام را همه ما احتمالاً تجربه کرده ‌ایم.

منتظر وصال یک عشق شدن ممکن است شکستن قلبتان را به دنبال داشته باشد.

با اینکه به نظر دشوار می‌آید اما فراموش کردن و ادامه زندگی بهترین کاری است که می‌توانید انجام دهید.

وقتی کسی را دوست دارید که دوستتان ندارد، چه باید بکنید؟

دلم گرم خداوندیست که با دستان من گندم برای یاکریم خانه می ریزد....!

چه بخشنده خدای عاشقی دارم...!

که میخواندمرابا آنکه میداندگنهکارم....!

دلم گرم است میدانم بدون لطف اوتنهای تنهایم...!

برایت من خداراآرزو دارم...!

روزگارتون سرشارازحس باخدابودن....!

گاو ما ما مي كرد
گوسفند بع بع مي كرد
سگ واق واق مي كرد
و همه با هم فرياد مي زدند حسنك کجایی؟

شب شده بود اما حسنك به خانه نيامده بود.

حسنك مدت هاي زيادي است كه به خانه نمي آيد.

او به شهر رفته و در آنجا شلوار جين و تي شرت هاي تنگ به تن مي كند.

او هر روز صبح به جاي غذا دادن به حيوانات جلوي آينه به موهاي خود ژل مي زند.
موهاي حسنك ديگر مثل پشم ...

برای خواندن بقیه مطالب "ادامه مطلب" را کلیک کنید.

 خیلی سخته آدم کسی رو نداشته باشه…

دلش لک بزنه که با یکی درد دل کنه ولی هیچکی نباشه…

نتونه به هیچکی اعتماد کنه…

هر چی سبک سنگین کنه تا دردش رو به یکی بگه نتونه,

آخرش برسه به یه بن بست …

تک و تنها با یه دلی که هی مجبورش می کنه اونو خالی کنه …

اما راهی رو نمی بینه سرش روکه بالا می کنه آسمون رو می بینه

به اون هم نمی تونه بگه…

خبری از آسمون هم ندیده

مگه چند بار اشک های شبونش رو پاک کرده…؟!

بهش محل هم نداده

تا رفته گریه کنه زود تر از اون بساط گریه اش رو پهن کرده تا کم نیاره …

خیلی سخته ادم خودش رو به تنهایی خوش کنه اما دلی داشته باشه که مدام از تنهایی بناله…

خیلی سخته ادم ندونه کدوم طرفیه؟!

خیلی سخته ادم احساس کنه خدا اونو از بنده هاش جدا کرده …

خیلی سخته ندونی وقتی داری با خدا درددل می کنی داره به حرفات گوش می ده یا …

پرده ی گناهات اونقدر ضخیم شده که صدات به خدا نمی رسه…. ؟!        

    شده یه چیزی تو دلت سنگینی کنه….؟؟؟

این همه راه نرفته...با خود می گوید من باید آدم مهمی شوم،

اشک در چشمانش حلقه می زند؛

یاد روزهایی می افتد که کودکی ساده بود در کوچه ی خیالِ دخترکی،آرام می دوید.

هم بازی هم بودند؛آسوده می خندیدند و گاهی بلند گریه،گاه گاه همدیگر را نوازش می کردند،

بی آنکه انتظاری از هم داشته باشند؛یک دوست داشتنِ عمیق  میانشان جاری بود؛

بی آنکه بدانند دوست داشتن یعنی چه...روزها گذشت؛

بزرگ شدند و دیگر می دانستند دوست داشتن چیست،

اما انتظاراتشان از هم بسیار شده بود؛نگاه ها سنگین،حرف ها سنگین تر...

اکنون دهکده شان،شهر شده؛شهر کوچه های بسیار دارد اما نه مثل آن کوچه ی خیالِ دخترک...

بار الها تنهایم گذاشت انکه جانم پیوسته جانش بود

بار الها فریادرسم رفت گشته ام تنها در این وادی نامردان

به که گله کنم؟به کجا پناه برم؟خدایا مرا ببین دگر بس است

خورد گشته ام از این همه پلیدی ها دگر روح در بدنم زیادی می کند

مرا ببر مرا از خودم جدا کن چرا که نفرت وجودم را فرا گرفته

اشک بر چشمانم جاریست اما پناهم در کنارم نیست

ناله میکنم اشک میریزم اما چه سود دگر جان جانان کنارم نیست

فکر کردن به تو ، کار شب و روز من شده ، بس که حالم گرفته است

چشمانم غرق در اشکهایم شده ….
دیگر گذشت ، تو کار خودت را کردی ، دلم را شکستی و رفتی ….
همه چیز گذشت و تمام شد ، این رویاهای من با تو بود که تباه شد…

ادامه مطلب...

یک ساعت که آفتاب بتابد ،

خاطره آن همه شب های بارانی از یاد میرود

این است حکایت آدم ها ،

 فراموشی

کودکی هایم عاشق تاب بازی بود...

تاب می خورد و می خندید

بزرگی هایم هم تاب بازی را دوست دارد...

هر از گاهی دست بی تابی هایم را می گیرد و به تاب بازی می برد!

نمی دانم چه رازی در میان است...

ولی همین که بی تابی هایم را به تاب می سپارد

دیگر بی تاب نیستم!

بزرگی هایم تاب می خورد و می خندد...!

از دل کوچه گذشتم از میون جاده ی خیس
این مسیر بدون برگشت که واسم هیچ آشنا نیست
میخوام آرامش بگیرم من که تو غصه اسیرم
حق من نیست مثل سایه توی تنهایی بمیرم…
.
.
.
کاش میشد هیچکس تنها نبود
کاش میشد دیدنت رویا نبود
گفته بودی باتو میمانم ولی
رفتی و گفتی که اینجا جا نبود
سالیان سال تنها مانده ام
شاید این رفتن سزای من نبود
من دعا کردم برای بازگشت
دستهای تو ولی بالا نبود
باز هم گفتی که فردا میرسی
کاش روز دیدنت فردا نبود …

*****************

مرد، دوباره آمد همانجای قدیمی روی پله های بانک، توی فرو رفتگی دیوار یک جایی شبیه دل خودش، کارتن را انداخت روی زمین، دراز کشید، کفشهایش را گذاشت زیر سرش، کیسه را کشید روی تنش، دستهایش را مچاله کرد لای پاهایش…

صندوقچه خاك خورده زندگيم را گشودم

تا مفهوم عشق و زندگي كردن را دريابم
اميد داشتم نوري بتابد و من آن عشق را ببينم
آيا عشق زندگي ام هنوز در آن صندوقچه كوچك من بود ؟

خودت هم می دونی . وقتی میام پیشت پیرهن ظاهرم رو می کَنم و قلب سیاهم رو نشونت می دم و می گم : ببین . فقط دست مهربون تو می تونه سفیدش کنه. اشکهام که دیگه طاقتشون سراومده ، برای اینکه خودشون رو به تو نشون بدن از چشمم بیرون می ریزند . بهت می گم: چی می شه اگه محبتت رو بفرستی و تیکه های شکسته قلبم رو بهم بچسبونی. نفَس عشقت رو توی روحم بدمی و زنده ام کنی؟

شرمندگی، شونه هام رو تکون می ده و هق هق گریه ام رو بلند می کنه. بی معرفتیها و بدقولی هام از جلوی چشمم رد می شند و عجز و ناله ام رو از ته دلم بیرون می ریزند . بهت التماس میکنم : یه فرصت دیگه بهم بده .



حرفهام رو پر از گریه می کنم و می گم :‏ می دونم شاخه های معرفتت رو شکستم و گلهای محبتت رو له کردم ولی حالا پشیمونم . اومدم آتشی کنم .



جمله آخری رو که می گم شوق اینکه قبولم کنی سیل اشکهام رو از تپه گونه هام سرازیر می کنه . انگار همه وجودم داره از چشمام فرو می ریزه . گردنم رو کج می کنم و اشکهام رو بهت نشون می دم و می گم : مهربونم! پشیمونم. 



      اسمت رو دور قلبم می گردونم و روی زبونم می زارم و صدات می زنم : 

                                           ای خدا! تنهام نذار





                        چرادیگه نمیایی ونظرنمیدی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 

نامه اول

                        آرمان جوان مسلمان 

شاعر شهیر فرانسوی «بول ژولری» هرگاه که می‌خواست سخنرانی کند، نخست به تعریف کلماتی می‌پرداخت که عنوان سخنرانی از آن تشکیل می‌یافت. اجداد ما نیز وقتی می‌خواستند در یکی از علوم سر رشتة کلام را باز کنند و یا راجع به مطلبی صحبت کنند، عادتشان همین بوده است، بنابراین، اشکالی ندارد که امشب بنده این روش را دنبال کنم، بنده کلامم را با تعریف «آرمان» و «بیان ویژگیهای اساسی جوانان» شروع می‌کنم و دربارة اسلام خلاصه می‌نمایم...

***

                                                    ادامه مطلب راحتماببینید

                                                     یه سری ادامه مطلب بزن

                                           نظریاااااااااااادت نرررره

افسوس مي خورم ....چرا؟

چرا با رفتن تو..............بهار مي ايد ؟...

امدي در سرماي زمستان...

به سردي زمستان بودي.....

به غم انگيزي شبهاي تنهايي.....

به خشکي برف ...مي روي..... بهار مي ايد ...

به نظر معامله خوبي است....

اميد ان دارم بهار گلي بر چهره ات بنشاند ...

چه اميد مبهمي...گردش روزگار خطا ندارد ....

زمستان هيچ گاه بهار را نمي بيند...

سلام دوستای گلم 

دوستای عزیز که میایین بهم سر می زنید 

با نوشته هاتون اروم،ام می کنید .

شب داشت بارون می امد. نم نم بارون 

تو ی کوجهای خالی از ادما 

چند تا ماشین کناره های خیابون پارک بود نم نمه های بارون از کنار تیر چراغ برق اروم اروم می گذشت 

سلام عشقم

امشبم مثه همه شبا دارم با تنهاییام ساز میزنم

گاهی یه نیگا پشت پنجره میندازم

به خونه های دیگه نگاه میکنم

قسمت اين بود که من با تو معاصر باشم

تا در اين قصه ی پر حادثه حاضر باشم

حکم پيشانی ام اين بود که تو گم شوی و

من به دنبال تو يک عمر مسافر باشم

تو پری باشی و تا آنسوی دريا بروی

من به سودای تو يک مرغ مهاجر باشم

قسمت اين بود ، چرا از تو شکايت بکنم ؟!

يا در اين قصه به دنبال مقصر باشم ؟

شايد اينگونه خدا خواست مرا زجر دهد

تا برازنده ی اسم خوش شاعر باشم

شايد ابليس تو را شيطنت آموخت که من

در پس پرده ی ايمان به تو کافر باشم

دردم اين است که بايد پس از اين قسمتها

سالها منتظر قسمت آخر باشم !!

خداوندا: براي دوستانم دعا ميكنم :

در این آخرین روزهای سال دلشان را چنان در جویبار زلال رحمتت شستشو دهي

 که هر جا تردیدی هست ایمان ،

زخمی هست مرهم ،

نومیدی هست امید

و هرجا نفرتی هست عشق جای آن را فرا گیرد.

خودت هم می دونی . وقتی میام پیشت پیرهن ظاهرم رو می کَنم

و قلب سیاهم رو نشونت می دم و می گم :

ببین . فقط دست مهربون تو می تونه سفیدش کنه.

اشکهام که دیگه طاقتشون سراومده ،

برای اینکه خودشون رو به تو نشون بدن از چشمم بیرون می ریزند . بهت می گم:

چی می شه اگه محبتت رو بفرستی و تیکه های شکسته قلبم رو بهم بچسبونی.

نفَس عشقت رو توی روحم بدمی و زنده ام کنی؟
شرمندگی، شونه هام رو تکون می ده و هق هق گریه ام رو بلند می کنه.

بی معرفتیها و بدقولی هام از جلوی چشمم رد می شند

و عجز و ناله ام رو از ته دلم بیرون می ریزند . بهت التماس میکنم :

یه فرصت دیگه بهم بده .

حرفهام رو پر از گریه می کنم و می گم :‏

می دونم شاخه های معرفتت رو شکستم و گلهای محبتت رو له کردم

ولی حالا پشیمونم . اومدم آشتی کنم .

جمله آخری رو که می گم

شوق اینکه قبولم کنی سیل اشکهام رو از تپه گونه هام سرازیر می کنه .

انگار همه وجودم داره از چشمام فرو می ریزه .

گردنم رو کج می کنم و اشکهام رو بهت نشون می دم و می گم :

                                                   مهربونم! پشیمونم.

اسمت رو دور قلبم می گردونم و روی زبونم می زارم و صدات می زنم :

                                                  ای خدا! تنهام نذار